Het menselijke

Het menselijke schuilt in de dingen waar we op afstuiven

in wat ons bij elkaar houdt

in wat ons verblindt.

Het menselijke zit deels verborgen in onze genen en ingewanden

deels in wat we snappen van ons bestaan

in wat het met ons doet.

Het menselijke doet ons vergeten dat alles eigenlijk heel raar is

dat we op doorreis zijn

door een verzonnen samenhang.

Het menselijke is de intieme draad die elk van ons spint

en die we tijd noemen, ik, of mijn leven

een serie losse foto’s die ik aaneenrijg als bij toverslag

als ik terugblik.

Maar het menselijke is ook wat morgen gebeurt en nu nog uit schimmen bestaat

de kar vol met vage plannen die op ons staat te wachten

met draaiende motor

Het menselijke zit tussen zinloosheid en joie de vivre in

tussen stoppen en doorlopen

een soort aarzeling maar zonder dat het zo voelt

een vloeiende maar broze beweging.

Het menselijke is alles ter discussie kunnen stellen

de vrijheid royaal tegemoet kunnen springen

zelfmoord plegen

zomaar een lied voor iemand gaan staan zingen.

Het menselijke is wat ons raakt

niet het cadeau maar de geste

de betrokkenheid van jullie bij mij

wat mij zin geeft om hier te blijven.

Het menselijke is de stroom gedachten die nergens heen gaat

die alleen maar ontspringt

en maar kronkelt.

Het menselijke is ook de stof waaruit we opgebouwd zijn

de combinatie van cellen die aan elkaar gehecht zijn

een samenraapsel van vlees, vloeistof en botten

dat lief voor iemand kan zijn.

Het menselijke kun je onder meer zien als je door de onverschilligheid heen prikt

als je verrast wordt door de levenslust van iemand

of door de seksualiteit die we ademen.

Het meest menselijke is misschien wat opborrelt als we de pijp uitgaan

als het menselijke weer verdwijnt

ineens.